USD 2.7118
EUR 3.1568
RUB 3.4534
Тбилиси
ისრაელის არმია ლიბანის საზღვრის გადაკვეთასა და სახმელეთო ოპერაციას იწყებს - გიორგი კობერიძე
дата:  1433
ისრაელის არმია ლიბანის საზღვრის გადაკვეთასა და სახმელეთო ოპერაციას იწყებს. ჩრდილოეთ ისრაელის ნაწილი სრულიად სამხედრო დახურულ ზონად გამოცხადდა. ლიბანის სამხრეთი, რომელიც ჰეზბოლას მთავარი სამხედრო ბასტიონია, საარტილერიო და საავიაციო იერიშის ქვეშაა მოქცეული. ებრაული ტანკები და ჯავშანტრანსპორტიორები საზღვართან მობილიზდნენ და შესვლისათვის ემზადებიან.
ლიბანის არმიამ სასაზღვრო ზონა მესამე მხარის გაფრთხილების ფონზე დატოვა. ისრაელის უპირველესი მიზანი არა ლიბანის არმიასთან, არამედ ჰეზბოლასთან ბრძოლა იქნება. ისრაელის შეეცდება ომი აწარმოოს ისე, რომ ლიბანის არმია ან საერთოდ არ ჩაერიოს ან ძალიან ლიმიტირებულად. ამით ისრაელი ცდილობს ომი დატოვოს ჰეზბოლა-ისრაელის კონფლიქტის საზღვრებში და არ გადაიქცეს ორ ქვეყანას შორის ომში. ლიბანის სახელმწიფოსაც არ სურს ომი.
ამასთან, ისრაელი ცდილობს ლიბანში განსაკუთრებულად ბევრი მოკავშირე მოიპოვოს. ამით ისრაელი მის შემდგომ სამხედრო ქმედებებს ლეგიტიმურად წარმოაჩენს, ხოლო ჰეზბოლას ბრალი დაედება, რომ სწორედ მისმა აგრესიამ ისრაელის წინააღმდეგ გამოიწვია ომი ლიბანში (და არა ლიბანის წინააღმდეგ). შესაბამისად, რეალისტური იქნება თუკი ლიბანის მთავრობა და არმია ამ პროცესებისაგან განდგომას და ჩაურევლობას შეეცდება. თუმცა ვნახოთ, მეტი გამოჩნდება მოგვიანებით.
ჰეზბოლას დიდი ქსელი აქვს ლიბანში. მისი არმია 100 ათასი სამხედროსა და გასამხედროებული წევრებისაგან შედგება. ის ლიბანის არმიისაგან დამოუკიდებლად არსებობს. თუმცა ჰეზბოლას ქსელი ლიბანის სახელმწიფო ორგანიზაციების შიგნითაც არსებობს. შესაბამისად, რამდენად მოახერხებს ისრაელი ლიბანის ტერიტორიაზე მხოლოდ ჰეზბოლასთან ომს წინასწარ თქმა რთული იქნება. თუმცა ლიბანში განწყობა ისეთია, რომ არც ისაა გამორიცხული, რომ შიდა დაპირისპირებაც კი დაიწყოს - სხვადასხვა ლოკალური ძალები ჰეზბოლას წინააღმდეგ. მით უფრო რომ ქვეყანაში იარაღი დიდი რაოდენობითაა და ეს იარაღი სხვადასხვა რელიგიური ჯგუფის ხელში შესაძლოა აღმოჩნდეს. თან ეს რელიგიური ჯგუფები სხვადასხვა ტერიტორიაზე ცხოვრობენ, კარგად დადგენილი შიდა საზღვრებით.
ლიბანის 32% ქრისტიანია; 31% სუნიტი; 31% შიიტი; 4.5% კი დრუზი. ჰეზბოლას წინააღმდეგია ქრისტიანული და სუნიტური მოსახლეობის უმრავლესობა.
ისრაელის მხრიდან ლიბანში ეს პირველი ოპერაცია არ არის. 1985-2000 წლებში ლიბანის სამხრეთ ნაწილი ისრაელის მიერ იყო დაკავებული. მაშინ ისრაელს ქრისტიანული მოსახლეობის მნიშვნელოვანი ნაწილი უჭერდა მხარს. სუნიტების გადამტერება ჰეზბოლამ გარკვეულწილად ლიბანის სამოქალაქო ომში მოახდინა, მაგრამ მასშტაბური დაპირისპირება სირიის ომის ფონზე მოხდა, როდესაც ჰეზბოლას ძალები სირიაში შევიდნენ და ლიბანის შიგნითაც უბან-უბან დაიწყო შიიტებსა და სუნიტებს შორის დაპირისპირება.
რა იქნება ისრაელის სტრატეგიული სამხედრო ამოცანა - მხოლოდ სამხრეთ ლიბანის დაკავება და ჰეზბოლას საცეცხლე პოზიციების სრული განადგურება და ამით ჩრდილოეთ ისრაელის დაცვა, თუ ღრმად ლიბანში შეჭრა და ჰეზბოლას წინააღმდეგ ტოტალური ომი - ჯერ დაუდგენელია.
ჰეზბოლა მისი კომუნიკაციების განადგურებისა და ლიდერების განეიტრალების ფონზე დასუსტებულია. ირანი შეეცდება გამოიყენოს ეს პროცესი და ლიბანის ტერიტორია, სადაც შეუძლია მისი მოკავშირეების, ინსტრუქტორებისა თუ სულაც სამხედროების გაგზავნა, მაგრამ რამდენად მოახერხებს და გაბედავს ამას არაა ნათელი.
аналитика
კრემლს ომის შეწყვეტის მზაობა ჯერ კიდევ არ აქვს და რუსეთის ეკონომიკის შეწირვასაც არ ერიდება - გიორგი კობერიძე
დღევანდელი რუსული ბეჭდური პრესა ივლისის თვეში ეკონომიკური ვითარების დამძიმებაზე საუბრობს - რაც რუსეთის დახურული სისტემის პირობებში საკმაოდ იშვიათი მოვლენაა. გაზეთები აღნიშნავენ, რომ: საშუალოდ 12%-ით მოხდა რუსეთში კომუნალურები გადასახადების ზრდა. გაძვირდა პურის ფასიც, არადა ხორბლის ფასი გაიაფდა. მშენებლობის ბიზნესი დაეცა და ქარხნები იხურება.
 
მიზეზი? მუშახელის კატასტროფული დეფიციტი ბაზარზე, რასაც ადამიანური რესურსების კლების ხარჯზე ემატება მოთხოვნის ბუნებრივი შემცირება - რუსების ნაწილი ფრონტზე კვდება, ნაწილი კი ქვეყნიდან გარბის. დარჩენილი კვალიფიციური მუშახელი კი სამხედრო ინდუსტრიაშია მობილიზებული. იაფ ხორბალს რუსეთი თავის მოკავშირეებს საბითუმო ფასებში ყიდის, ხოლო ბაზარზე შემოსავლის შესანარჩუნებლად კრემლთან დაახლოებული პურის მსხვილი მეწარმეები მის ფასს ზრდიან.
 
ამას კი ემატება სანქციები. დღეს ევროპის მხრიდან სანქციების მე-18 პაკეტი დამტკიცდა, რომელიც რუსეთის ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიას ურტყამს. 47.6 დოლარი - ესაა ის თანხა, რომელზე ძვირადაც ნავთობს არ შეიძენს ევროკავშირი და ბრიტანეთი რუსეთისაგან, რომელსაც გათვლა 60 დოლარზე ჰქონდა. კრემლს რომ მყარი მოგება ჰქონდეს 70 დოლარად უნდა ჰყიდდეს ბარელს. სანქციების მიხედვით ნორდ სტრიმების გაზსადენები აღარ ამუშავდება. ამას ემატება რუსულ ჩრდილოვან ფლოტზე დევნაც, რომელიც სხვა ქვეყნების დროშის ქვეშ მცურავი ხომალდების დახმარებით ცდილობდა რუსული ნავთობის ევროპაში გაყიდვას და სანქციების გვერდის ავლას.
 
ამ ფონზე მნიშვნელოვანია ისიც, რომ რუსეთში ტოტალიტარული მმართველობა კიდევ უფრო უჭერს მოსახლეობას: ქვეყანაში 5500 აკრძალული საიტი, მუსიკა, საინფორმაციო საშუალება, კოდური სიტყვა, ფილმი და გამოთქმაა, რისი მოძიებაცა და ნახვაც არ შეიძლება, მათ შორის არც VPN-ის გამოყენებით. თუ ნახავ ჯერ დაგაჯარიმებენ, შემდეგ ჯერზე კი პასუხისგებაში მისცემენ შენს თავს.
 
მზარდი ინფლაციისა და ძირითადი რესურსების სამხედრო წარმოებასა თუ ფრონტზე მობილიზების ფონზე ეკონომიკური პერსპექტივა კარგად არ გამოიყურება. არსებობს ვარაუდი, რომ გვიანი შემოდგომიდან რუსეთი კიდევ უფრო მეტი ბანკნოტების დაბეჭდვას აპირებს.
 
მუშახელის დეფიციტის ფონზე ინდური პრესა საუბრობდა პოტენციურ გეგმაზე, რომლის მიხედვითაც რუსეთი წლის ბოლომდე მილიონი ინდოელი მუშახელის რეკრუტირებას აპირებს, თუმცა ამ ამბავმა რუსეთში დადებითი რეაქცია არ გამოიწვია, რის გამოც რუსეთის შრომის მინისტრმა აღნიშნული ინფორმაცია უარყო. მიუხედავად ამისა, მარტო წელს რუსეთში 71,817 ინდოეთის მოქალაქეზე გაიცა ოფიციალური სამუშაო ნებართვა. ეს რაც ლეგალურად ჩანს, და რაც არა ის კიდევ სხვაა. ინდოელების გარდა რუსეთში დიდი რაოდენობით არიან შუა აზიელები და ჩინელები.
 
ამ ვითარებაში ფრონტზე რუსეთის ვითარება არასახარბიელოა. დონეცკის მონაკვეთზე მომარაგების გზას უკვე ეწოდა "სიკვდილის ხაზი", სადაც უკრაინული დრონები ყველაფერს ბომბავენ რაც კი გადაადგილდება. მიუხედავად ამისა, რუსეთი არ წყვეტს ცოცხალი ძალის მობილიზებას და დონეცკის ოლქის დასავლეთ ნაწილში, პოკროვსკის სექტორზე დაწოლას. რუსეთის მხრიდან ყველა გათვლა ისეთი იყო, რომ პოკროვკი ჯერ 2024 წლის ბოლომდე უნდა აეღოთ, შემდეგ 2025 წლის მარტამდე, ახალი თარიღი 2025 წლის 9 მაისი იყო, შემდეგ კი ამ სექტორზე დაწყებული შეტევის ერთი წლის თავი, ანუ ივლისი. მაგრამ ერთი წლის თავზე რუსები ჯერ კიდევ არ არიან ქალაქის ფარგლებში შესულები. ზოგადად პოკროვკისაკენ გაჭრას რუსები 2024 წლის თებერვლიდან ცდილობენ, ავდიივკას დაცემის შემდეგ.
 
დასავლური მედია ამბობს, რომ რუსული ზაფხულის შეტევის მხოლოდ პირველი ფაზა ვიხილეთ ჯერ და რომ მეორე ფაზა ჯერ კიდევ წინააო. ისინი 150 ათას დამატებით რუს, კორეელ და სხვა ქვეყნებიდან დაქირავებულ სამხედროებზე საუბრობენ და ახალი მიმართულებით გაჭრას არ გამორიცხავენ, ან ძველ სექტორებზე მათ გადანაწილებასა და უკრაინულ პოზიციებზე დაწოლის გაძლიერებას.
 
კრემლი ტრამპის მიერ მიცემულ 50 დღიან ვადას მაქსიმალური შეტევისათვის გამოიყენებს და ამაში უცნაური არაფერია. მთავარია რამხელა იქნება მსხვერპლი და გამოფიტვა. როგორც ამერიკის სახელმწიფო მდივანმა აღნიშნა, მხოლოდ წელს რუსეთს 100 ათასი მოკლული ჰყავს. მან ხაზი გაუსვა ფაქტს, რომ საუბარია მოკლულ სამხედროებზე და არა დაჭრილებზე, დაშავებულებზე ან ტყვეებზე. რუსეთი წლებია იმით პოზიციონირებს, რომ თითქოს ბოლო სამხედრომდე და ბოლო საკვებამდე შეუძლია იომოს. ასეთი რამ არცერთ სახელმწიფოს არ შეუძლია, მაგრამ კრემლს რომ ომის შეწყვეტის მზაობა ჯერ კიდევ არ აქვს და რუსეთის ეკონომიკის შეწირვასაც არ ერიდება - ეს უკვე ვნახეთ. და ისიც ნათელია, რომ ახლა ომს სერიოზული გამოფიტვის სახე აქვს მიღებული, რის გამოც დამატებითი მოთამაშეებისა და სახელმწიფოების ირიბი ჩართვა კიდევ უფრო მზარდია.
 
პუტინმა ისიც კარგად იცის, რომ ომის შეწყვეტა სხვა მიზეზითაცაა საშიში - ამდენი სამხედროსა და ციხეებიდან გამოსული, თუ მობილიზებული კრიმინალის რესოციალიზაცია ძალიან რთული იქნება, მით უფრო გართულებული ეკონომიკური ვითარებიდან გამომდინარე. თუმცა ყველაფერს აქვს თავისი ზედა ზღვარი - ეკონომიკის გამძლეობასაც, მსხვერპლის რაოდენობასაც და გამარჯვების რწმენასაც.
 
более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати